ترانه « خاطره»

شب بود و کنار جوی تنهایی ها

من خسته ترین آدم دنیا بودم

در سیل عظیم خاطره غرق شدم

وابسته ترین آدم دنیا بودم

شب ، پر زد و در خط افق روز آمد

من بودم و تنهایی و چشمِ خوابم

خورشید کنار من نشست و من باز

ماندم چه بگویم تز دل بی تابم

روزم به سر  آمد و دوباره شب شد

اما من آزرده به نور آغشته

هرشب که دوباره آمد و روز شده

داغ و غم من مثل خودش یخ بسته